Trastuzumab één en niet twee jaar geven na chemotherapie bij HER2-positieve borstkanker

Uit de nieuwste resultaten van de HERA-studie met 1.553 patiënten blijkt dat twee jaar trastuzumab na chemotherapie géén voordelen geeft in uitkomsten vergeleken met één jaar trastuzumab. Verder blijkt uit de achtjaarsresultaten van HERA dat een behandeling met trastuzumab (T) gedurende één jaar leidt tot een significante verbetering van de ziektevrije (DFS) en totale overleving (OS) van patiënten met HER2-positieve vroege borstkanker (EBC) vergeleken met observatie (ITT). Een behandeling van één jaar met trastuzumab na chemotherapie wordt daarom beschouwd als standaardtherapie bij HER2-positieve vroege borstkanker.

HERA is de enige gerandomiseerde trial, waarin onderzocht werd of een langere behandelduur met trastuzumab dan één jaar, de effectiviteit bij EBC verder zou kunnen verbeteren.

Methoden

HERA (BIG 01-01) is een internationale, multicenter, fase III gerandomiseerde trial, waaraan totaal 5.102 vrouwen met HER2-positieve EBC deelnamen. Na het beëindigen van de primaire behandeling (operatie, chemotherapie en radiotherapie volgens indicatie) kregen ze 'at random':

• T iedere drie weken gedurende één jaar;
• T iedere drie weken gedurende twee jaar of
• observatie.

De huidige landmark effectiviteitsanalyse vergeleek de uitkomsten onder degenen die T kregen en één jaar na de randomisatie nog ziektevrij waren. Dit betrof 1.553 personen in de groep met twee jaar T en 1.552 patiënten in de groep met de één jaar durende behandeling. Het primaire eindpunt was de DFS en de secundaire eindpunten waren de OS en het tijdsbeloop tot het optreden van metastasen op afstand ('time to distant recurrence', TTDR). Daarnaast werden de geüpdate effectiviteitsanalyses van de T-groepen vergeleken met observatie na een mediane follow-up duur (FU) van acht jaar gepresenteerd.

Resultaten

In april jongstleden bereikte HERA het streefaantal van 725 DFS events, dat nodig was voor het bereiken van een power van 80%, om een hazard ratio (HR) van 0,80 voor de vergelijking van twee versus één jaar met T te bereiken.
De niet-aangepaste HR voor het optreden van een event in de groepen met T gedurende twee versus één jaar was 0,99 (95%-BI 0,85-1,14; p=0,8588). De OS was vergelijkbaar in de twee behandelgroepen, waarbij de HR 1,05 was (95%-BI 0,86-1,28; p=0,6333).
De resultaten voor de TTDR waren vergelijkbaar.
Het primaire cardiale eindpunt betrof de cardiale mortaliteit of het ontstaan van ernstig hartfalen (NYHA klasse III of IV, bevestigd door een cardioloog, en een significante afname van de LVEF). Het secundaire cardiale eindpunt betrof een absolute afname van de LVEF met ≥ 10% punten vanaf uitgangsniveau en tot < 50%. Het primaire cardiale eindpunt was vergelijkbaar in beide groepen, terwijl het secundaire eindpunt hoger was bij degenen met een twee jaar durende behandeling (tabel 1).

Tabel 1. Primaire en secundaire cardiale eindpunten in de twee behandelgroepen met T (zie ook dia’s voor meer informatie).

Belangrijk om te vermelden is dat het gunstige behandeleffect op de DFS en OS met T in vergelijking met observatie aanhieldt gedurende de mediane follow-up duur van acht jaar (zie dia, p<0,0001, respectievelijk p=0,0005).

Conclusies

Deze HERA achtjaarsresultaten bevestigen dat een adjuvante behandeling met trastuzumab gedurende één jaar de standaardbehandeling blijft voor patiënten met HER2-positieve vroege EBC. De significante verbetering van de DFS en OS vergeleken met observatie hielden aan tijdens de gehele studieperiode (acht jaar follow-up, ITT). De incidentie van cardiale eindpunten bleef ook na een mediane follow-up duur van acht jaar laag.

Referentie

Gelber RD, Goldhirsch A, Piccart M, et al. HERA TRIAL: 2 years versus 1 year of trastuzumab after adjuvant chemotherapy in women with HER2-positive early breast cancer at 8 years of median follow up. ESMO Congress 2012. Wenen, Oostenrijk. Ann of Oncol 2012, vol 23; suppl 9; abstract LBA6.