Langere overleving met pembrolizumab als tweedelijnsbehandeling bij gevorderde urotheliale kanker
De finale resultaten van de fase III KEYNOTE-045-studie bevestigen de significant langere totale overleving (‘overall survival’, OS) van patiënten met gevorderde urotheliale kanker die in tweede lijn behandeld worden met de immuuncheckpointremmer pembrolizumab in plaats van met chemotherapie. Deze data versterken de resultaten van deze studie die eerder dit jaar werden gepubliceerd in de New England Journal of Medicine.
In de KEYNOTE-045-studie werden patiënten met gevorderde urotheliale kanker, die progressie vertoonden na een behandeling met op platinum-gebaseerde chemotherapie, gerandomiseerd tussen een behandeling met pembrolizumab (n = 272) (200mg Q3W) of chemotherapie (n = 270). De chemotherapie kon bestaan uit paclitaxel (175mg/m2 Q3W), docetaxel (75mg/m2 Q3W) of vinflunine (320mg/m2 Q3W). De 2 primaire eindpunten van de studie waren OS en progressievrije overleving (‘progression-free survival’, PFS) met het algeheel responspercentage (‘overall response rate’, ORR) en het bijwerkingenprofiel van de behandeling als belangrijke secundaire eindpunten.
Resultaten na een follow-up van 22,5 maanden tonen aan dat met pembrolizumab behandelde patiënten een mediane OS hebben die ongeveer 3 maanden langer is dan wat werd gezien bij patiënten in de chemotherapie-arm (10,3 versus 7,4 maanden). Dit stemt overeen met een hazard ratio van 0,70 (p= 0,0003) wat een verdere verbetering is ten opzichte van de eerder gerapporteerde HR van 0,73. Bij de subgroep van patiënten met PD-L1-expressie in minstens 10% van de tumorcellen en inflammatoire cellen bedroeg de mediane OS 8 maanden met pembrolizumab tegenover 5,2 maanden met chemotherapie (HR: 0,58; p = 0,003). Verder stelde men vast dat het OS-voordeel met pembrolizumab onafhankelijk was van de leeftijd, de aanwezigheid van levermetastasen, de hemoglobinewaarde en de aanwezigheid van viscerale metastasen. Na 18 maanden was 38,2% van de patiënten in de pembrolizumab-arm nog in leven tegenover 19,7% van de patiënten die in de tweede lijn met chemotherapie behandeld werden.
De PFS was niet significant verschillend tussen beide armen met een mediane PFS van 2,1 maanden met pembrolizumab en van 3,3 maanden met chemotherapie (HR: 0,96; p= 0,32). De ORR was 21,1% met pembrolizumab wat significant hoger was dan de 11% vastgesteld bij de patiënten behandeld met chemotherapie (p < 0,05). De ORR was niet alleen hoger met pembrolizumab, de responsen bleken ook duurzamer te zijn bij patiënten die de PD-1 remmer kregen. Zo werd de mediane duur van de respons nog niet bereikt met pembrolizumab en bedroeg die 4,4 maanden met chemotherapie. Zoals reeds gerapporteerd werd eerder dit jaar was pembrolizumab ook geassocieerd met een betere levenskwaliteit dan chemotherapie. Behandelingsgerelateerde bijwerkingen (alle graderingen) werden waargenomen bij 62% van de patiënten behandeld met pembrolizumab en bij 90,6% van de patiënten die chemotherapie kregen (graad 3 of meer bij respectievelijk 16,5% en 50,2%).
Deze update van KEYNOTE-045-studie bevestigt de superieure OS die bereikt wordt met pembrolizumab ten opzichte van chemotherapie bij patiënten met gevorderde urotheliale kanker. De langere OS gecombineerd met de hogere incidentie van (duurzame) responsen, het gunstige bijwerkingenprofiel en de betere levenskwaliteit maken van pembrolizumab een nieuwe standaardbehandeling voor patiënten met gevorderde urotheliale kanker met een recidief na op platinum-gebaseerde chemotherapie.
Referentie
de Wit R, Vaughn D, Fradet Y, et al. Pembrolizumab (pembro) versus paclitaxel, docetaxel, or vinflunine for recurrent, advanced urothelial cancer (UC): mature results from the phase 3 KEYNOTE-045 trial. Gepresenteerd tijdens de ESMO 2017; abstract LBA37_PR.
