Bevacizumab verlengt de overleving van patiënten met gevorderd baarmoederhalskanker
Een gerandomiseerde fase III studie die twee verschillende chemotherapieregimes met of zonder bevacizumab evalueerde in de behandeling van gevorderd baarmoederhalskanker, toont aan dat de therapie met bevacizumab de totale overleving (OS) verlengt met gemiddeld 4 maanden in vergelijking met chemotherapie alleen. Zo vormt deze studie de eerste klinische trial waarin een significant overlevingsvoordeel wordt aangetoond bij patiënten met gemetastaseerde of recidiverende baarmoederhalskanker.
Chemotherapieregimes zijn over het algemeen weinig actief in de behandeling van baarmoederhalskanker. Eerdere studies toonden echter aan dat bevacizumab actief is in de behandeling van eerder behandelde, recidiverende baarmoederhalskanker. In de gepresenteerde studie werd de effectiviteit van bevacizumab geëvalueerd bij behandelingsnaïeve patiënten met recidiverende of gemetastaseerde baarmoederhalskanker.
In de vierarmige studie werden 452 vrouwen met recidiverende of gemetastaseerde baarmoederhalskanker gerandomiseerd tussen een behandeling met chemotherapie alleen of chemotherapie plus bevacizumab. De twee chemotherapie-regimes die geëvalueerd werden in de studie waren cisplatine 50 mg/m2 plus paclitaxel 135-175 mg/m2 (arm 1) en topotecan 0,75 mg/m2 d1-3 plus paclitaxel 175 mg/m2 d1 (arm 2); daarnaast waren er twee armen met dezelfde chemotherapieregimes maar nu met toevoeging van bevacizumab (15 mg/kg). Primair eindpunt was OS. Na analyse van de data stelde men geen OS verschil vast tussen de twee chemotherapie-alleen armen. Wel werd waargenomen dat het toevoegen van bevacizumab aan chemotherapie leidde tot een significant langere OS dan chemotherapie alleen (17,0 maanden versus 13,3 maanden; HR [95%CI]: 0,71 [0,54-0,94], p=0,0035). Bovendien stelde men vast dat het percentage reductie van tumoromvang significant hoger was bij de met bevacizumab behandelde patiënten dan bij de patiënten die enkel chemotherapie kregen (48% versus 36%; p=0,00807). Daarnaast bleek de respons significant langer te duren bij patiënten in de bevacizumab-armen.
De behandeling met bevacizumab was geassocieerd met een verhoogde incidentie van derde- of vierdegraads bloedingen (5% versus 1%), thrombose of embolie (9% versus 2%), en gastrointestinale fistula (3% versus 0%). Dit alles bleek niet tot een verminderde kwaliteit van leven te leiden bij de patiënten die bevacizumab kregen.
Samengevat is dit de eerste studie waarin een gerichte anti-angiogene therapie leidt tot een significante levensverlenging (OS voordeel van bijna 4 maanden) bij patiënten met gynaecologische kanker. Aangezien vrouwen met gevorderd baarmoederhalskanker erg weinig behandelingsopties hebben, vormen deze uitkomsten een belangrijke doorbraak en zijn ze mogelijk een eerste stap in het veranderen van baarmoederhalskanker van een dodelijke aandoening naar een chronische ziekte.
Referentie
K.S. Tewari, M. Sill, H. J. Long, et al. Incorporation of bevacizumab in the treatment of recurrent and metastatic cervical cancer: A phase III randomized trial of the Gynecologic Oncology Group. J Clin Oncol 2013;31:abstr 3.
