Anastrozol resulteert in significant langere borstkankervrije overleving dan tamoxifen bij vrouwen met ductale carcinoma in situ (DCIS)
Data van de fase III NSABP B-35 studie, die adjuvante therapie met anastrozol vergeleek met adjuvante therapie met tamoxifen bij vrouwen met ductale carcinoma in situ (DCIS), tonen aan dat anastrozol resulteert in een significant langere borstkankervrije overleving. Zo bedroeg de 10-jarige borstkankervrije overleving 93,5% met anastrozol ten opzichte van 89,2% met tamoxifen.
Vrouwen met DCIS hebben een verhoogd risico op de ontwikkeling van borstkanker. Het percentage sterfte tengevolge van borstkanker bij deze patiënten is echter beperkt indien ze worden behandeld met radiotherapie en lumpectomie. Tamoxifen en anastrozol worden beide gebruikt in de preventie van ziekterecidivering bij meer gevorderde vormen van borstkanker. NSABP B-35 is de eerste studie die beide behandelingen vergelijkt in de adjuvante setting bij vrouwen met DCIS. In de studie werden 3.104 postmenopauzale patiënten met hormoon-receptor positieve DCIS gerandomiseerd tussen een dagelijkse dosis tamoxifen (20 mg/dag), of anastrozol (1 mg/dag) voor een totale periode van 5 jaar. Voorafgaand aan de hormoontherapie ondergingen alle patiënten in de studie een lumpectomie en radiotherapie. Het primaire eindpunt van de studie was borstkankervrij interval (BCFI), gedefinieerd als de tijd tussen de randomisatie en het optreden van een borstkanker event (lokaal, regionaal, of laat recidief, contralaterale borstkanker, invasief ipsilateraal recidief of DCIS).
Na een gemiddelde opvolging van 8,6 jaar stelde men 114 BCFI events vast in de tamoxifen arm tegenover 84 in de anastrozol arm. (p=0,03). Het percentage patiënten dat borstkankervrij was na 10 jaar was hoger in de anastrozol groep in vergelijking met de tamoxifen groep (93,5% vs. 89,2%; p = 0,02). Een subgroepanalyse suggereerde dat de superioriteit van anastrozol voornamelijk tot uiting kwam bij vrouwen onder de 60. Zo stelde men bij deze vrouwen een borstkankervrije overleving vast van 94,4% met anastrozol ten opzichte van 88,2% met tamoxifen (p = 0,003). Bij vrouwen van 60 jaar of ouder was de borstkankervrije overleving na 10 jaar vergelijkbaar voor beide behandelingen (92,2% met anastrozol vs. 90,2% met tamoxifen; p = 0,77). In totaal stelde men acht borstkanker- gerelateerde overlijdensgevallen vast in de tamoxifen arm tegenover 5 in de anastrozol arm. De tienjarige totale overleving (overall survival, OS) was vergelijkbaar voor beide armen (92,5% met anastrazole en 92,1% met tamoxifen).
Over het algemeen was het toxiciteitsprofiel van beide middelen vergelijkbaar. Een bekende bijwerking van anastrozol is het versneld optreden van osteoporose, wat het risico op botbreuken verhoogt. Ook in de huidige studie bleek dit het geval, met een hoger gehalte botbreuken bij de vrouwen die anastrozol kregen in vergelijking met de vrouwen die behandeld waren met tamoxifen (gemiddeld aantal botbreuken per jaar tengevolge van osteoporose: 50 met tamoxifen vs. 69 met anastrozol; RR[95%CI]: 1,38 [0,95-2,03]). Van tamoxifen is weer bekend dat het kan leiden tot een hogere incidentie van baarmoederkanker, al was het verschil met anastrozol hier niet statistisch significant (gemiddeld aantal gevallen van baarmoederkanker per jaar: 17 met tamoxifen vs. 8 met anastrozol; RR [95%CI]: 0,47[0,18-1,15]).
Samengevat toont deze studie aan dat anastrozol geassocieerd is met een langere borstkankervrije overleving dan tamoxifen in de adjuvante behandeling van vrouwen met DCIS. Dit vertaalde zich echter niet in een verschil in OS tussen beide armen. Bij het maken van de behandelingskeuze dient men ook rekening te houden met de subtiele verschillen in het veiligheidsprofiel van beide middelen, aldus de onderzoekers.
Referentie
Margolese R, Cecchini R, Julian T, et al. Primary results, NRG Oncology/NSABP B-35: A clinical trial of anastrozole (A) vs tamoxifen (tam) in postmenopausal patients with DCIS undergoing lumpectomy + radiotherapy. Presented at ASCO 2015; abstract #LBA500.
