Olaparib met of zonder cediranib leidt niet tot langere algehele overleving bij gerecidiveerd, platina-gevoelig ovariumcarcinoom
Vrouwen met een platina-gevoelig ovariumcarcinoom worden standaard behandeld met platina-bevattende chemotherapie. Vanwege het risico op ernstige bijwerkingen en omdat op den duur vaak resistentie optreedt tegen de behandeling, is er behoefte aan nieuwe behandelopties. In de NRG-GY004-studie werden 2 niet-chemotherapeutische behandelingen – olaparib en olaparib in combinatie met cediranib – vergeleken met platina-bevattende chemotherapie bij vrouwen met een gerecidiveerd, platina-gevoelig ovariumcarcinoom. Tijdens ESMO kwam de algehele overleving aan bod door medisch oncoloog Joyce Liu (Dana-Farber Cancer Institute, Boston, VS).
Verschillende fase II-studies wijzen erop dat PARP-remmers en angiogeneseremmers een synergistische werking hebben bij patiënten met een platina-gevoelig ovariumcarcinoom.1-3 In de NRG-GY004-studie kon eerder echter geen voordeel in progressievrije overleving worden aangetoond van behandeling met de PARP-remmer olaparib met of zonder de angiogeneseremmer cediranib ten opzichte van standaardzorg.4 Gegevens uit deze fase III-studie met betrekking tot de algehele overleving (‘overall survival’, OS) waren tot voor kort niet beschikbaar.5
Studieopzet
NRG-GY004 is een gerandomiseerde ‘open-label’-fase III-studie die is uitgevoerd in Canada en de VS. Vrouwen met een gerecidiveerd hooggradig sereus of endometrioïd ovariumcarcinoom dat eerder gevoelig was voor platina-bevattende chemotherapie werden 1:1:1 gerandomiseerd tussen olaparib (300 mg 2 dd), olaparib (200 mg 2 dd) in combinatie met cediranib (30 mg 1 dd), of standaardzorg. Standaardzorg bestond uit chemotherapie met carboplatine gecombineerd met paclitaxel, gemcitabine of liposomaal doxorubicine. Eén van de secundaire uitkomstmaten was OS, die werd onderzocht in zowel de gehele studiepopulatie als in subgroepen met of zonder BRCA-kiembaanmutatie.
Resultaten
In totaal werden 565 patiënten gerandomiseerd (189 in de olaparibgroep, 189 in de olaparib-cediranibgroep en 187 in de standaardzorggroep), van wie 134 patiënten (23,7%) een BRCA-kiembaanmutatie hadden en 537 patiënten (95,0%) met de behandeling begonnen. In de standaardzorggroep kregen 46 patiënten een behandeling buiten het protocol om voordat bij hen ziekteprogressie was opgetreden, onder wie 36 patiënten die behandeld werden met een PARP-remmer. Er waren 15 patiënten (7,9%) in de olaparibgroep, 20 patiënten (10,6%) in de olaparib-cediranibgroep en 51 patiënten (27,3%) in de standaardzorggroep bij wie de follow-up voortijdig werd beëindigd.
Na een mediane follow-upduur van 66,5 maanden waren 419 patiënten overleden. De mediane OS bedroeg 31,0 maanden in de olaparibgroep (HR [95%-BI]: 1,27 [0,99-1,62]) en 33,5 maanden in de olaparib-cediranibgroep (HR [95%-BI]: 1,12 [0,87-1,43]), vergeleken met 32,7 maanden in de standaardzorgroep. In de subgroep van patiënten met een BRCA-kiembaanmutatie was de mediane OS 41,3 maanden in de olaparibgroep (HR [95%-BI]: 1,39 [0,80-2,42]) en 44,8 maanden in de olaparib-cediranibgroep (HR [95%-BI]: 1,26 [0,71-2,21]) versus 43,2 maanden in de standaardzorgroep. In de subgroep van patiënten zonder BRCA-kiembaanmutatie werd eveneens geen statistisch significant verschil in mediane OS gevonden tussen de groepen (olaparib vs. standaardzorg: resp. 24,5 en 30,0 maanden; HR [95%-BI]: 1,24 [0,94-1,63]; olaparib-cediranib vs. standaardzorg: resp. 29,6 en 30,0 maanden; HR [95%-BI]: 1,07 [0,82-1,40]).
Conclusie
Uit deze gerandomiseerde fase III-studie (NRG-GY004) blijkt dat behandeling met olaparib met of zonder cediranib niet leidt tot een langere OS bij vrouwen met een gerecidiveerd ovariumcarcinoom dat gevoelig is voor platina-bevattende chemotherapie, vergeleken met standaardzorg. Volgens de onderzoekers moeten de resultaten met enige terughoudendheid geïnterpreteerd worden vanwege het hoge percentage patiënten bij wie de follow-up voortijdig werd beëindigd en het grote aantal patiënten in de standaardzorggroep dat buiten het protocol om een onderhoudsbehandeling met een PARP-remmer kreeg.
Referenties
1. Liu JF, Barry WT, Birrer M, et al. Combination cediranib and olaparib versus olaparib alone for women with recurrent platinum-sensitive ovarian cancer: a randomised phase 2 study. Lancet Oncol 2014;15:1207-14.
2. Liu JF, Barry WT, Birrer M, et al. Overall survival and updated progression-free survival outcomes in a randomized phase II study of combination cediranib and olaparib versus olaparib in relapsed platinum-sensitive ovarian cancer. Ann Oncol 2019;30:551-7.
3. Mirza MR, Avall Lundqvist E, Birrer MJ, et al. Niraparib plus bevacizumab versus niraparib alone for platinum-sensitive recurrent ovarian cancer (NSGO-AVANOVA2/ENGOT-ov24): a randomised, phase 2, superiority trial. Lancet Oncol 2019;20:1409-19.
4. Liu JF, Brady MF, Matulonis UA, et al. Olaparib with or without cediranib versus platinum-based chemotherapy in recurrent platinum-sensitive ovarian cancer (NRG-GY004): a randomized, open-label, phase III trial. J Clin Oncol 2022;40:2138-47.
5. Liu JF, et al. Overall survival (OS) outcomes from NRG-GY004, a phase III study comparing single-agent olaparib or combination cediranib and olaparib to platinum (plat) based chemotherapy in recurrent plat sensitive ovarian cancer (OvCa). Gepresenteerd tijdens ESMO 2023; abstract LBA45.
