Lenvatinib geeft een significant langere PFS bij radioactief jodiumresistent, gevorderd schildklierkanker
Data van de fase III SELECT studie tonen aan dat de orale tyrosinekinase remmer lenvatinib een effectieve behandelingsoptie vormt voor patiënten met gedifferentieerd schildklierkanker die resistent is voor therapie met standaard radioactief jodium (RAI). Zo was de behandeling met lenvatinib geassocieerd met een significant langere progressievrije overleving (‘progression-free survival’, PFS) en een significant hoger percentage tumorrespons dan behandeling met placebo.
De SELECT studie is een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde fase III studie waarin 392 patiënten met 131I-refractaire, gedifferentieerde schildklierkanker werden gerandomiseerd tussen een behandeling met lenvatinib - een orale remmer van verschillende tyrosinekinases waaronder VEGFR1-3, FGFR 1-4, PDGFR-β, KIT en RET - of placebo (24 mg/dag, 28-daagse cycli). Patiënten met ziekteprogressie in de placebo-arm mochten overschakelen op lenvatinib. Het primaire eindpunt van de studie bestond uit de PFS die werd geëvalueerd door middel van een onafhankelijke radiologische beoordeling (IRR), terwijl de secundaire eindpunten ondermeer de totale respons (‘objective response rate’, ORR), de totale overleving (‘overall survival’, OS) en het bijwerkingenprofiel omvatten.
De mediane PFS bij patiënten in de lenvatinib-arm bedroeg 18,3 maanden tegenover 3,6 maanden met placebo. Dit komt neer op een reductie van het risico van ziekteprogressie van 80% (HR[95%BI]: 0,21[0,14-0,31]; p<0,0001). Dit PFS-voordeel met lenvatinib stelde men vast in alle vooraf gespecificeerde subgroepen. De mediane PFS met lenvatinib bij patiënten die eerder werden behandeld, bedroeg 15,1 maanden terwijl de mediane PFS bij behandelingsnaïeve patiënten die lenvatinib kregen 18,7 maanden bedroeg. Vijfenzestig procent van de patiënten in de lenvatinib-arm vertoonde een respons tegenover 2% in de placebo-arm (p < 0,0001). Bovendien was de duur tot een respons op lenvatinib kort, waarbij in het merendeel van de gevallen een respons optrad binnen 2 maanden na het begin van de therapie.
De vijf meest voorkomende neveneffecten met lenvatinib waren een verhoogde bloeddruk, diarree, verminderde eetlust, gewichtsverlies en misselijkheid. Tengevolge van deze neveneffecten moest de lenvatinib-dosering bij 78,5% van de patiënten worden verlaagd. Desalniettemin bleef het geschetste klinische voordeel van lenvatinib behouden.
Samenvattend stellen de onderzoekers van de SELECT studie dat lenvatinib uiteindelijk een standaardbehandeling zal kunnen worden voor patiënten met RAI-resistente schildklierkanker. Gezien het feit dat er voor deze patiënten tot voor kort geen effectieve behandelingsoptie bestond, vormen deze uitkomsten - na het succes met sorafenib in deze setting - een tweede belangrijke nieuwe ontwikkeling.
Referentie
Schlumberger M, Tahara M, Wirth L, et al. A phase 3, multicenter, double-blind, placebo-controlled trial of lenvatinib in patients with 131I refractory differentiated thyroid cancer (SELECT). Presented at ASCO 2014; Abstract LBA6008.
