Selumetinib, een nieuwe MEK-remmer, is het eerste effectieve geneesmiddel voor gevorderd melanoom van het oog
Finale data van een fase-II studie bij patiënten met gevorderd melanoom van het oog (uveaal melanoom) tonen aan dat selumetinib zorgt voor een significante tumorreductie bij 50% van de behandelde patiënten. Het percentage ziektecontrole (‘disease control rate’, DCR) geobserveerd met selumetinib was bovendien dubbel zo groot als dat wat men ziet met temozolomide.
Uveaal melanoom is een erg zeldzame vorm van kanker. Ondanks het feit dat de ziekte meestal wordt vastgesteld in een vroeg stadium, ontwikkelt 50% van de patiënten na verloop van tijd een gemetastaseerde vorm van de ziekte. De gemiddelde overleving van patiënten met gemetastaseerd uveaal melanoom bedraagt 9 tot 12 maanden. Momenteel is er geen effectieve systemische therapie beschikbaar voor deze patiënten. Zo stelde men bij amper 2 van de 157 patiënten met gemetastaseerd uveaal melanoom die behandeld werden binnen acht verschillende klinische studies die verschillende behandelingen (waaronder chemotherapie, en immunotherapie) evalueerden, een tumorreductie vast.
Gnaq en Gna11 mutaties zijn vroege oncogene gebeurtenissen die frequent teruggevonden worden bij patiënten met uveaal melanoom. Deze mutaties maken uveaal melanoom potentieel gevoelig voor een behandeling met MEK-inhibitoren. In de gepresenteerde studie werd de effectiviteit van selumetinib, een remmer van MEK1/2, geëvalueerd in patiënten met uveaal melanoom.
In de studie werden 98 patiënten met gemetastaseerd uveaal melanoom gerandomiseerd tussen een behandeling met selumetinib (N=48) en temozolomide (N=50). Bij 50% van de patiënten in de selumetinib-arm stelde men reductie van de tumor vast, terwijl in de temozolomide-arm geen enkel geval van tumorreductie werd gerapporteerd. De mediane progressievrije overleving (‘progression-free survival’, PFS) bedroeg 15,9 weken in de selumetinib-arm tegenover zeven weken voor patiënten behandeld met temozolomide (p = 0.0003). Ondanks het feit dat bijna 80% van de met temozolomide behandelde patiënten op een bepaald ogenblik overschakelde op selumetinib, observeerde men toch een trend voor een betere OS in het voordeel van de MEK-inhibitor (OS 10,8 maanden met selumetinib versus 9,4 maanden met temozolomide).
Dit is de eerste klinische studie die een geneesmiddel identificeert met een klinisch voordeel voor patiënten met gemetastaseerd uveaal melanoom, één van de moeilijkste te behandelen vormen van kanker. De studie toont aan dat inhibitie van de MAPK-signaalroute in deze subgroep van melanoma-patiënten, die gekarakteriseerd wordt door mutaties in de Gnaq en Gna11 genen, een effectieve strategie is. Zo leidt therapie met selumetinib tot een verdubbeling van de PFS bij deze patiënten vergeleken met temozolomide.
Referentie
R. Carvajal, J. Sosman, F Quevedo et al. Phase II study of selumetinib (sel) versus temozolomide (TMZ) in Gnaq/Gna11 (Gq/11) mutant (mut) uveal melanoma (UM). Presented at ASCO 2013. Abstract CRA9003.
